Je hebt beide zijden nodig om een brug te bouwen
Met Monika Coaching en Advies richt Monika Rol zich op de werknemer én werkgever waar het gaat om het bieden van maatwerkoplossingen in jobcoaching, budgetcoaching, ambulante persoonlijke begeleiding en bedrijfsmaatschappelijk werk. Met haar ruime kennis en ervaring binnen het sociale domein, biedt zij ondersteuning bij sociale, financiële, werk gerelateerde en bedrijfsmaatschappelijke hulpvragen. Tevens begeleidt ze als re-integratieconsulent mensen binnen de participatiedoelgroep en vanuit de ziektewet/WIA in de toeleiding naar werk en op de werkplek zelf.
En ze heeft het er maar druk mee! Zo druk, dat we de afspraak voor het interview tweemaal moesten verzetten en ik haar uiteindelijk telefonisch heb geïnterviewd terwijl ze al rijdend onderweg was naar haar volgende afspraak. Het is tekenend voor haar passie en gedrevenheid om mensen, met wat voor problematiek dan ook, op weg te helpen en een uitzicht te bieden op een betere toekomst.
Na jaren als Jobcoach, met Wajong als specialiteit, en Begeleidster AWBZ-PGB (wat staat voor Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten-Persoonsgebonden Budget) gewerkt te hebben, is Monika in 2016 gestart met Monika Coaching en Advies. Naast haar werkzaamheden in de ambulante persoonlijke begeleiding, werkt ze als bedrijfsmaatschappelijk werker in opdracht van werkgevers, de Gemeente Assen en BeauAvis, een landelijke organisatie qua sociale, financiële en maatschappelijke dienstverlening. Daarnaast werkt ze samen met Ragnar Zeitler uit Groningen die zelf in opdracht van het UWV werkt. Samen met hem verzorgt zij de re-integratietrajecten ‘naar werk’ en ‘werkfit’ voor mensen vanuit de ziektewet/WIA en de participatiedoelgroep.
Monika noemt zichzelf een bruggenbouwer. Ze vindt het heel belangrijk dat dat duidelijk naar voren komt: “Ik doe het niet alleen en mijn klant doet het niet alleen, maar we doen het samen. Als je het samen doet, bouw je ook samen een brug waarbij je er allebei iets aan toevoegt om zo een stevig fundament te krijgen waardoor de klant naar eigen inzicht en op eigen kracht weer verder kan.”
Het is dan ook een bewuste keuze van haar geweest om het in het logo terug te laten komen en op de homepage van haar website staat bovenaan: ‘It takes both sites to build a bridge’.
Ze vertelt dat jobcoaching, budget coaching, persoonlijke begeleiding en bedrijfsmaatschappelijk werk de pijlers zijn waar haar totale dienstenpakket op gebaseerd is. Dat ze met haar kennis en ervaring echter breed georiënteerd werkt, blijkt wel uit het feit dat ze in opdracht van De Noorderbrug uit Groningen mensen met een hersenletsel in hun thuissituatie maatschappelijke ondersteuning geeft. “Omdat mijn achtergrond zo veelzijdig is, ben ik op heel veel vlakken ook inzetbaar.”, aldus Monika: “Het komt regelmatig voor dat, wanneer ik ingezet word voor een traject van bedrijfsmaatschappelijk werk, ik tijdens de intake met de werknemer ontdek dat er veel meer speelt dan alleen het stukje werk. Door mijn achtergrond kan ik dan heel gemakkelijk schakelen en ontdek ik meestal vrij snel waar daadwerkelijk hulp nodig is.”
Het bedrijfsmaatschappelijk werk voor de Gemeente Assen doet ze vanuit Talenter. Dit is een landelijke organisatie voor vraagstukken binnen lokale overheden met een specialisme binnen het sociaal domein, fysiek domein en bedrijfsvoering. Monika houdt op het gemeentehuis in Assen een dagdeel per veertien dagen spreekuur voor medewerkers van de gemeente die bij haar terecht kunnen voor allerlei problematieken op het gebied van hun werk, hun thuissituatie, hun financiële situatie, noem maar op.
Op mijn vraag wat Monika Coaching en Advies voor het bedrijfsleven kan betekenen, antwoordt ze: “Een ondernemer kan mij bellen voor bedrijfsmaatschappelijk werk, budgetcoaching, jobcoaching, maar bijvoorbeeld ook voor outplacementtrajecten. Als er een werknemer is die van baan gaat veranderen of moet re-integreren in een andere functie, kan ik die ook begeleiden.”
Bij budgetcoaching kun je bijvoorbeeld denken aan een werknemer die financiële problemen heeft, waarbij het volgens Monika niet hoeft te betekenen dat bij de betreffende persoon dan inmiddels ‘het water tot aan de lippen staat’, hoewel de signalen wel vaak pas bij de werkgever binnenkomen als er sprake is van loonbeslag. Als een werknemer komt vragen om een voorschot op zijn vakantiegeld, kan dat volgens haar al een signaal zijn waarop een werkgever vroegtijdig kan reageren om grotere problemen te voorkomen. Ze benadrukt hierbij dat de betreffende werknemer dan nog niet eens in de schuldproblemen hoeft te zitten, maar misschien wel het financiële overzicht kwijtgeraakt is. Monika wordt vaak op dit soort trajecten ingezet om samen met de werknemer inzicht te krijgen in zijn of haar financiën en zo een balans te creëren in de inkomsten en uitgaven.
We gaan dieper in op het onderwerp bedrijfsmaatschappelijk werk: “Als een werknemer niet goed in zijn of haar vel zit, functioneert hij of zij niet goed. De oorzaak kan liggen in eigen lichamelijke of geestelijke klachten, maar kan bijvoorbeeld ook te maken hebben met de gezondheid van de partner waardoor de betreffende werknemer diverse taken als mantelzorger op zich krijgt. Zo zijn er talloze voorbeelden te bedenken die problematieken veroorzaken waardoor je als werknemer, als mens, uit balans raakt. Denk alleen maar aan echtscheidingen. Dan raak je vaak emotioneel én financieel uit balans. Maar vlak de werk gerelateerde problemen niet uit! Er kunnen binnen de organisatie allerlei veranderingen optreden waar de werknemer niet mee om kan gaan, of er kan sprake zijn van arbeidsconflicten, ongewenste intimiteiten, pesterijen, noem maar op.”, aldus Monika.
In het geval van ongewenste intimiteiten en pesterijen gaat Monika zowel met het slachtoffer als met de dader in gesprek. Monika: “Ik denk niet in kaders en heb niet snel een oordeel klaar. Door die objectiviteit te bewaren en te kijken naar de mens achter de daad, weet ik een basis van vertrouwen en van openheid te creëren. Op het moment dat iemand zich dan kwetsbaar op durft te stellen, raak je écht in gesprek en kom je tot de kern van de zaak. En dat vind ik het mooie van mijn werk.”
Als de dader een leidinggevende of zelfs de werkgever is, kan dat hele lastige situaties opleveren. In dat soort gevallen werkt ze vaak samen met bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon binnen het bedrijf of een externe bedrijfsarts. Daarbij beschouwt ze elke situatie als uniek en bekijkt ze keer op keer wat haar eigen taak moet zijn, of vraagt ze zich af of er überhaupt in het betreffende conflict een rol voor haar is weggelegd. Want soms is er, naar haar zeggen, veel meer nodig dan alleen gesprekken met een bedrijfsmaatschappelijk werker. Monika zegt dan altijd “Ik ben geen psycholoog of therapeut. Dus als jij meer nodig hebt dan wat ik jou kan bieden, wil ik graag met je meekijken waar je dat wél kunt krijgen”.
Ze ziet dat men zowel in het bedrijfsleven als bij de overheid steeds meer via preventie probeert te voorkomen dat medewerkers buiten beeld raken en door ziekte uitvallen: “Je moet je voorstellen dat als een werknemer zelf besluit om bijvoorbeeld psychologische hulp aan te vragen, je bij de reguliere GGZ zomaar acht weken verder bent voordat je aan de beurt bent, áls je al geholpen wordt. Maar in de tussentijd is de werknemer in het meest ongunstige geval wel uit beeld, omdat hij zich ziekgemeld heeft en heb je er als werkgever helemaal geen zicht meer op. Daarom probeer ik altijd via de werknemer en diens werkgever te achterhalen of er al contacten zijn met een bedrijfsarts of een hulpverlener.” Monika houdt daarbij rekening met de privacy van de betrokken persoon en is zich bewust van de grenzen waarbinnen ze kan opereren. Zo zal ze nooit ongevraagd persoonlijke of medische gegevens van een werknemer doorgeven aan diens leidinggevende of werkgever.
Maar ze vindt het wel belangrijk om ‘de lijntjes kort te houden’: “Stel dat ik in gesprek ben met een werknemer en ik merk dat het belangrijk is dat de leidinggevende of werkgever van bepaalde zaken afweet, dan geef ik dat aan en vraag ik of de persoon het zelf doet of dat ik het moet doen, maar dat het sowieso moet gebeuren omdat ik het dan noodzakelijk vind.”
Een belangrijke reden waarom Monika in 2016 voor zichzelf begonnen is, ligt ‘m in het feit dat ze in haar vak als jobcoach tegen beperkingen aanliep. Zelf zegt ze het zo: “Ik kon niet kwijt wat ik kwijt wilde!” Het jobcoaching is vanuit het UWV sterk gericht op werk gerelateerde problemen op de werkvloer zelf. Er werd van haar verwacht dat ze binnen dat kader werkte en op het moment dat ze andere problemen signaleerde, moest ze het uit handen geven. Maar dat wilde ze eigenlijk niet, omdat het meestal niet om één probleem gaat, maar om een combinatie van factorenwaarbij werk en privé vaak door elkaar heen lopen.
Monika: “Ik vond het als jobcoach altijd heel lastig om op een gegeven moment een keuze te moeten maken, in de trant van ‘Ik heb zoveel uren en ik mag alleen maar dat stukje voor je doen en meer niet’. Nu heb ik de vrijheid om veel dieper op de zaak in te gaan en te kijken wat er nou eigenlijk écht nodig is. Het bedrijfsmaatschappelijk werk is dan ook een groot onderdeel van mijn werkzaamheden geworden.”
Ze zegt heel blij te zijn met het feit dat ze in 2016 in contact is gekomen met Ragnar Zeitler voor wie ze trajecten uit mag zetten voor het UWV. Ze benadrukt dat het hierbij niet gaat om jobcoaching op de werkvloer zelf, maar om voortrajecten ten behoeve van toeleiding naar werk, waarbij ze het een mooie taak vindt om mensen voor te bereiden op de arbeidsmarkt.
Monika is betrokken en kan zich heel goed inleven in de situatie van een ander, maar is geen ‘aaier’. “Ik ben geen maatschappelijk werker met geitenwollen sokken.”, aldus Monika: “Soms kan het gebeuren dat iemand in huilen uitbarst. Maar dat is helemaal niet erg, want dan komt het eruit.” Daarbij is ze pragmatisch ingesteld, waardoor ze concreet naar oplossingen zoekt.
Vooral bij financiële problemen zijn de mensen volgens haar niet geholpen met pappen en nathouden, maar juist wel met die concrete oplossingen, waarbij ze niet schroomt om dingen te zeggen die pijn kunnen doen. Monika: ”We willen allemaal een basis hebben van veiligheid en geborgenheid. En als we bepaalde patronen hebben, waarvan we weten dat ze niet goed zijn maar die wel heel goed aanvoelen, dan is het vaak lastig om daar een keuze in te maken. Ik probeer dan de grens te zoeken waar ik de persoon overheen wil laten gaan om zo uiteindelijk wél die keuze te maken die veel beter en gezonder is.”
Tot slot wil Monika graag kwijt dat ze het belangrijk vindt om bij mensen aan te sturen op een bewustzijn van hun eigen kracht en mogelijkheden. Ze probeert concreet handvatten mee te geven waar ze verder mee kunnen wat ertoe leidt dat ze zelf de regie weer oppakken en hun eigen keuzes maken. Ze wil pertinent geen coach of maatschappelijk werker zijn die de regie overneemt en de werknemer afhankelijk maakt van haar hulp.
Verder is ze helder in haar communicatie en haar afspraken en ‘schrijft ze geen uren om het schrijven’, zoals ze mooi verwoordt: “Dat maakt ook dat ondernemers bij mij terugkomen. Ik kijk niet alleen naar het belang van de werknemer, maar zit ook aan de tafel van de werkgever en probeer vanuit zijn belang een traject zo optimaal mogelijk in te zetten, zodat het financieel verantwoord is en de gemaakte afspraken nagekomen kunnen worden.”
www.monikacoachingenadvies.com
Tekst: Leo Singor